"mevsimler geçerken, temmuz gelir giderken çok istedim yanımda sen yoktun!"

aşk istemeyince bulurmuş bizi.ne zaman ona arkamızı dönsek aman yok töbe ettim desek bulurmuş.kaç defa yok dedim istemiyorum, olmadı.
şimdi de istiyorum diyorum gene yok.ben artık beni hiçbir zaman bulamıycağımı inanmaya başladım.ne biliyim artık bi şekilde çevremdeki herkesin bi sevgilisi falan var.ben de takmıyo görünüyorum ama bildiğin fena halde takığım.yine bi doğum günüm geliyo ama yanımda o olmasını istediğim adam yok.hiçbir zaman olmadığı gibi.o adamın esamesi bile okunmuyo şu an.yani aday adayım bile yok.ilgilenen hiçkimse yok.ha varsa da ben görmüyorum körüm bana açık açık kendisini anlatsın arkadaş anlamıyorum ben.kötüyüm bu konularda kafam basmıyo.
bi ara aman yok dış görünümü bana göre değil diye eledim var olan insanları.bi ara bölümleri yüzünden.bi ara arkadaş çevresi yüzünden.yani sürekli mantığım ön plandaydı.şimdi atıcam mantığı diyorum.sadece içinde ki insanı görmeye çalışıcam şimdi.ama bu seferde adayım yok.
burayı okuyan ergen genç kız zanneder beni.yazdıklarıma bakınca.saçma sapan ama rahatlıyorum.kimseye anlatamadıklarımı kendime bile zor itiraf ettiklerimi buraya yazarak.
bugünlük çemkirmem bu kadar ama dinleyin şu şarkıyı bugün beni tripten tribe soktu.
"mevsimler geçerken, temmuz gelir giderken, çok istedim yanımda sen yoktun!"
-resmen beni anlatmış ben yazsam ancak bu kadar yazabilrmişim gibi geldi bana-